საქართველო-რუსეთის ომი

სულ ვფიქრობ რომ არ ვიფიქრო ხოლმე, იმდენად ძალიან მტკივა და მტკიოდა ეს ყველაფერი...

არ ვიცი, ცუდად ვიქცევი ალბათ, მაგრამ თავს ვიცავ ეტყობა, თორემ ძალიან, ძალიან ცუდად ვიქნები.
ამ მდგომარეობაში ცოტა ეგოსიტურად უნდა მოვიქცე ალბათ, პაწაწუნა კარგად უნდა იყოს!

მაგრამ რა დააშავა სხვამ?
რამდენია, ვინც ორსულად არის და სახლი და კარი აღარ აქვს. ან სულ ის მახსენდება, გაზეთში რომ იყო სურათი, ორსული ქალის საფლავიო და ეზოში რაღაც სახელდახელო საფლავი რომ იყო :( ნეტა რამხელა ბავში ყავდა? იქნებ შეიძლებოდა ბავშვის გადარჩენა?

მტკივა ძალიან...

ტელევიზორს არ ვუყურებ, ინფორმაციებს არ ვუსმენ... მაგრამ სრულ იზოლაციაში მაინც ხომ ვერ ვიქნები...

აცივდა....
ერთი ოჯახია სადღაც კავსაძეზე თუ ყიფშიძეზე, ჩემი და ამბობდა, ეს რა ვნახეო...
ხოდა შევაგროვეთ რაღაცეები, უნდა წაეღო. ხოდა აცივდა-თქო, ვამბობდი, ქუჩაში რამდენი ადამიანია :( ყველას ხომ ვერ გაწვდები?

დღეს ეს ლინკი გამომიგზავნეს: International Herald Tribune-ში 8 მაისს გამოქვეყნებული სტატიაა... კარგად წერენ და ზუსტად იმას, რაც 3 თვის მერე მოხდა.
http://www.iht.com/articles/2008/05/08/opinion/edrondos.php


შით რააა.....

ღმერთმა მშვიდობა მოგვცეს...

»»  read more

პარასკევი

ხანადახან მჭირს ხოლმე ეგეთი ხასიათები: ტუკ ტუკ, წკაპ წკაპ, პიკ-პიკ...

ერთი სული მაქვს როდის ჩამთავრდება სამუშაო დღე რომ სახლში წავიდე. რაღაც ძააალიან არა სამუშაო განწყობა მაქვს, პრინციპში არც არაფრის განწყობა არ მაქვს. დავწვებოდი და ტელევიზორს ვუყურებდი ან წიგნს წავიკითხავდი...

მერე დავიძინებდი...
მერე ავდგებოდი შევჭამდი, ნანუკას გამოვიყვანდი, ისევ დავისვენებდი...
მოკლედ სიზარმაცის ტიპიური ნიმუში ვარ დღეს.

პრინციპში სამსახურში რაღაცეები გავაკეთე, რაზეც დიდი ხანი ვითრევდი ფეხს. არაა ეიჩარი ჩემი სტიქია და ვარიდებდი თავს მაქსიმალურად. მაგრამ არაო, ისაო, ესაო, შენი დიდი ხათრი გვაქვს, მაგრამ არაო... ხოდა კონტრაქტები მოვაწესრიგე... პარასკევია რააა. იხ.ზემოთ სურათი.

წიკი დამეწყო ყველაფრის მოწესრიგების. ესეც ნერვოზია მგონი. ან პირიქით, აქამდეც უნდა მქონოდა ეს ჩვევა და ვერ ვქენი. მოკლედ ასე თუ ისე, ყველაფერს ვაფაილებს, ვაწესრიგებ და მე თვითონ მსიამოვნებს.

2 დღეა მუცლეი პატარა მეჩვენება, შანსი არაა, არ დაპატარავდებოდა ბაია, ეტყობა მდებარობა შეიცვალა ცოტა, მაგრამ თავდაყირა ჯერ მაინც არ დგას. მანერვიულებს რააა.
რაღაც ნახევარკილოინი ღინტი ზის და თავის ნებაზე მათამაშებს: უნდა ვჭამო, უნდა დავლიო წამალი, უნდა წამოვწვე. თან თუ არ მოწონს რა პოზაშიც ვზივარ ან ვწევარ, კაკუნს იწყებს - აი ზუსტად ისე, მე რომ დავწერე, ტუკ ტუკ... მერე ერთი-ორს მეც დავუკაკუნებ და ვთამაშობთ ასე. ნანუკა ნერვიულობს, ნუ აბრაზებო. ძალიან განიცდის და ნერვიულობს პატარა რომ კარგად იყოს. შემოვევლე :)

მოკლედ დღეს მეზარება მუშაობა და პა ბალშომუ, არა მარტო მუშაობა...
გავედი. მშვიდობით მენახე :)

»»  read more

Gagi

მგონი რაღაც დაგრუზულები ვართ ხო?

ალბათ გაგის სადღეგრძელოა და იმიტომ ვართ ასე სევდიანები.

დღეს არის გაგის დაბადების დღე. თითქმის არ ვიცნობდი, მაგრამ ისეთი ადამიანი იყო, ცხოვრებაში არასდროს რომ დაგავიწყდება.
შინაგანი ინტელექტის მქონე, რაც ჩემი აზრით უპირველესია ადამიანში...

ამ დღეს სალომეს "ვაცილებდით" იდეაში ვიმხიარულეთ, უბრალოდ ამ მომენტში ვართ ცოტა დაგრუზულები. აი მეორე სურათი, აქ ჭკუაზე არ ვართ :)

»»  read more

ინდიქტიონი

დღეს ეკლესიური ახალი წელია, უფრო მეტიც, ინდიქტიონი ნიშნავს რომ ამ დღეს დაამთავრა უფალმა სამყაროს შექმნა...
ძალიან მაგარია.

გილოცავთ!!!
მეც ვულოცავ ჩემ თავს.

მაგრამ რაღაც სევდიანად ვარ. სევდიანად ან დაღლილი.. დავიღალე ცოტა, დღეს ქეთას დაბაბდების დღე იყო. მერე სტუმრები გვყავდნენ სახლში, სუფრა და ამბები... ჭურჭელი გავრეცხე, მივალაგე და ეხალ აქ ვზივარ და ვგრძნობ რომ აბსოლუტურად არაფრის თავი არ მაქვს. მაცივარში გაყინული წყალი მაქვს და მეზარება ადგომა.

ხვალ ნანუკა სკოლაში მიდის, ფორმაში უნდა ვიყო. არადა დავიღალე ძალიან... პრინციპში უარს არ ვიტყოდი 2-3 დღე სადმე წასვლაზე, სასტუმროში, მარტო ან ბუჩასთან ერთად. უბრალოდ რომ დამესვენა სხვანაირად.

მე კიდევ ზურგზე ბინა მაწევს. არა, მადლობა ღმერთს, რომ ბინა და ჭერი მაქვს, თორემ ლტოლვილებზე რომ ვფიქრობ, ლამისაა გული გამეგლიჯოს - აწყობ ცხოვრებას, სახლს, კარს და შეიძლება ერთ დღესაც ეს ყველაფერი ფაფუ და გაქრეს :(

ხოდა, რას ვამბობდი... მუდმივ რეჟიმში მაქვს ჩართული ”ბინაში რა გავაკეთო”. გადავწყვიტე რომ დუშ კაბინა უნდა დავამანოტაჟო ხვალ ალბათ ვერა, ზეგ (ზეგა!!! ლოლ). დანარჩენი ხელფასზე...ვცხოვრობ ხელფასიდან ხელფასამდე :) მადლობა ღმერთს იმისთვის რომ ხელფასი მაქვს, თორემ ბევრია ჩემზე ჭკვიანი და ჩემზე ცოტა შემოსავალი აქვს.

ცოტა დაგრუზული ვარ... ხანდახან შემომიტევს ხოლმე მარტოხელა ცხოვრების ნოსტალგია... არავიზე არ ვეჭვიანობდი მაინც...
ამ ორსულობაში კიდევ საშინლად ეჭვიანი გავხდი... ტეხავს :(

წავედი დავიძინე...
ან მზესუმზირას მოვხალავ და გრაფ მონტე კრისტოს ვუყურებ...


kiss and hugs
with love

Khatia

»»  read more

Let's try #1

რაღაც ვერ ვამუღამებდი ბლოგებს.
humanoid-ის, ყვავას და apachi-ის ბლოგებს რომ ვნახულობდი, მეგონა ბლოგი მარტო იმათთვისაა ვინც რამე შემოქმედებას ეწევა თქო.
მერე აღმოვაჩინე რომ kissie და Sweet baby girl-იც აქტიური ბლოგერები ყოფილან. მერე აღმოვჩნდი kuxna.blogspot.com-ზე, დავაკომენტე რაღაც, ხოდა მივხვდი რომ ბლოგერობა ჩვეულებრივი მოკვდავობა ყოფილა და არა მხოლოდ გენიოსთა ხვედრი :)


აზრზე არ ვარ რა გამოვა. ან სად რა უნდა ჩავამატო.
იმედია ავითვისებ.

აბა მისურვეთ წარმატებები :)
ხატია

»»  read more