იმდენად იშვიათად ვამბობდი ცხოვრებაში "მინდა"-ს რომ მეუცხოვა, დღეს დილით რომ აღმოვაჩინე, რომ რაღაც მინდა.
»» read more
ეკატერინე ბაღში რომ მივიყვანე და ეზოში დავტოვე საქანელასთან, მომინდა მეყურებინა როგორ ისრიალებდა, როგორ მოიქცეოდა სხვებთან მიმართებაში, მინდოდა უბრალოდ მეყურებინა.
მერე გული დამწყდა რომ წამოვედი სამსახურში და დავფიქრდი, მართლა მინდა რომ ბავშვებთან ვიყო უფრო მეტ ხანს. თვეში 1000 ლარი რომ იყოს საიდანმე შემოსავალი მარტო ჩემი, მართლა შეიძლება არ მემუშავა. ბანკის ვალის გასტუმრების მერე, 600-ზეც თანახმა ვარ.
ვიქნებოდი ბავშვებთან, დავტკბებოდი ყოველ წამით, როგორ იზრდებიან. ამაზე დიდი ბედნიერება არ მგონია არაფერი.
საკუთარი თავის რეალიზაცია საქმით კარგია, მაგრამ რამე პატარა საქმე მექნებოდა ჩემთვის, ისე, დამატებითი შემოსავლისთვის და ვიქნებოდით მშვენივრად.
თუმცა ამ ჩემს განწყობას ალბათ მეორე მხარეც აქვს - მაინცდამაინც არ მომწონს ეს სამსახური და რასაც ვაკეთებ. შებოჭილი ვარ თითქოს. არადა არ მიყვარს შებოჭვა. მაინც შიგადაშიგ ჯობს.გე-ს ვათვალიერებ, იქნებ რამე იყოს. არადა ზუსტად 1 კვირის წინ, ჩემს საოცნებო სამსახურზე ვთქვი უარი. არის რაღაც, რასაც ვერ გადავაბიჯებდი და ამის გამო მომიწია უარის თქმა. არა უშავს, რამე უკეთესი იქნება :)
ჩემ ორსულობას რაც შეეხება, 21 კვირის ვარ, გუშინ დილით ადრე ისეთი დამარტყა, რომ გამაღვიძა. ძალიან ძლიერად მიბაგუნებს, ამიტომ მეგონა რომ ბიჭი იქნებოდა. ჩაჩავაში ექომ - გოგოაო. მივალ თათიასთანაც იქითა კვირაში და ვნახოთ, რას მეტყვის თათიაც :)
დანარჩენი ყველაფერი ძველებურად, თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ საკმაოდ მოვიმატე. ცოტა უნდა გავაკონტროლო წონა. :)
