ჭიორა ჩემი სოფელია, უფრო სწორედ, დედაჩემის დედის. ზაფხულობით ყოველ წელს აქ მოვდიოდი. მახსოვს ერთ ზაფხულს მე და ბაბუა ცოტა მალე ცამოვედით, იმ პერიოდში ცხვირიდან ხშირად მომდიოდა სისხლი. ღამე რამოდენიმეჯერ გამეღვიძა - ბაბუა ჩემ ლოგინტან სკამზე იჯდა და მყარაულობდა მთელი ღამე. კიდევ თბილისში, ყოველ საღამოს სპეციალურად ჩემტვის გარჩეული მზესუმზირები მოჰქონდა. ერთხელ კიდევ მახსოვს "პესკებზე" სახინკლესჰი წავედით ერთად და ხინკალი რომ მოიტანა, სადღაც გავიდა 5 წუთით, რომ დაბრუნდა, ყველა ხინკალი შეჭმული მქონდა, ვერაფრიტ დაიჯერა რომ სულ მე შევჭამე :) ხშირად დავდიოდით რუსთაველზე ლაღიძეში და აჭარულ ხაჭაპურებს ვჭამდით- ბაბუამ მასწავლა დანა-ჩანგლიტ მაგ ხაჭაპურის ჭამა. ყველა 8 მარტს "კრასნი მაკ"-ის სუნამოებს გვჩუქნიდა მე, დედაჩემს და თათას, ზომების მიხედვიტ. კიდევ იატაკის ჯოხზე მშრალ დიდ შალის მაჭერს დააფენდა და ზედ დამსვავდა - ასე ვაპრიალებდიტ იატაკს ერტად :) ყოველ კვირას მუშტაედის ბაღში დავდიოდიტ და რადგან უჭმელი ვიყავი იქ მოქონდა მოხარშული ქატამი, ყველი, კიტრი და პური. გემო ეხლაც მახსოვს. ზღაპრის მოყოლას ასე ვიწყებდით: ონი, ხონი, ზესტაფონი, და-ვი-წყეთ!
ყველაზე ძალიან ბაბუა მიყვარდა. ძალიან მენატრება. :(
პოსტი ჩემი სოფლით დავიწყე სადაც თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ. ბაბუა ჩემი ბავშვობაა, რაც ძალას მაძლევს ხოლმე. სოფელზე სხვა დროს დავწერ.
»» read more
ყველაზე ძალიან ბაბუა მიყვარდა. ძალიან მენატრება. :(
პოსტი ჩემი სოფლით დავიწყე სადაც თავს ძალიან კარგად ვგრძნობ. ბაბუა ჩემი ბავშვობაა, რაც ძალას მაძლევს ხოლმე. სოფელზე სხვა დროს დავწერ.
