წითელი პარასკევი ყოველთვის ძალიან მძიმედ ვარ ხოლმე. წელს ყველაზე ნაკლებად დავდივარ ამ მარხვაში ტაძარში, მაგრამ მაინც მაქვს ის მძიმე შეგრძნება, რომელიც მერე სიხარულით გვირგვინდება აღდგომის ღამეს. ძალიან მიყვარს მარხვის ბოლო კვირა. ბევრი მსახურებებია. განიცდი თითქოს ყველაფერს რაც იმ დღეებში ხდებოდა, 12 გზის სახარება, გარდამოხსნა, დატირება. შაბათ დილით წირვა, დილით 4-ზე მივდივართ და 10-მდე ვართ ხოლმე ტაძარში, არანაირი დაღლა, პირიქით საოცარი შეგრძნებაა, შავი კრეტსაბმელი თეთრით რომ იცვლება და ხვდები რომ დღესასწაული მოდის, ნამდვილი დღესასწაული. ყველაზე დიდი დღესასწაული რაც კი არსებობს.
მანამდე კი ეს დღეა - ყველაზე მძიმე დღე, როცა ღმერთი კვდება :( ნებით კვდება :( ჯოჯოხეთში ჩადის ჩემთვის, შენთვის, ყველა სულიერის გულისთვის.... ვერ აღვწერ რასაც განვიცდი...
»» read more
მანამდე კი ეს დღეა - ყველაზე მძიმე დღე, როცა ღმერთი კვდება :( ნებით კვდება :( ჯოჯოხეთში ჩადის ჩემთვის, შენთვის, ყველა სულიერის გულისთვის.... ვერ აღვწერ რასაც განვიცდი...
