ადრე წვენებს არ ვყიდულობდი.ნაწილობრივი იმიტომ, რომ ადრე ბაზარზე უმეტესობა წვენს საშინლად ხელოვნური გემო ქონდა (დაწყებული წყალში გასახსნელი "ზუკოდან") და კიდევ ახლობლის ნათქვამი ფრაზის გამო, რომ ერთერთი ქართული მოწინავე ბრენდის ყველა წვენი ვაშლის წვენია, რომელსაც დამატებული აქვს არომატიზატორები. ანუ რომ მგონია ანანასის წვენს ვსვამ, თურმე სინამდვილეში ვსვამ ვაშლის წვენს, ანანასის გემო-არომატით.
მოკლედ წვენებს არ ვწყალობდი.
თუმცა ფორთხოლის ფრეშზე ყოველთვის ვგიჟდებოდი და სახლში, ჩემი წვენსაწურით გაწურული წვენიც ძალიან მომწონს(და), უბრალოდ ცოტა გამოდის.
მერე გავიცანი ბუჩა, რომელმაც ერთი-ორჯერ ჩემთან საუბარში ახსენა წვენი "სანტალი", მეთქი ეშლება, ეტყობა "სანდორა" უნდა ეთქვა თქო, მაგრამ დავიკიდე, არ შევუსწორე. ჯასთ ნაცნობი იყო და რა პონტში უნდა შემესწორებინა.
მერე ლანჩზე დავაპატიჟებინე თავი, თბილისურში.
რა თქმა უნდა დამაგვიანდა. რომ მივედი უკვე იქ იყო და 2 ცალი ჭიქა იდო მაგიდაზე, ორფერი წვენით. ქვემოთ ყვითელი, ზემოთ წითელი. ვაუ-თქო, გამიკვირდა, დავიჯერო გემრიელი იქნება თქო? გასინჯეო. ჰმ, მეთქი, კი ბატონო. გავსინჯე და აი იქ დაიწყო ყველაფერი.
ყველაფერი რა, ის, რამაც დღემდე მოგვიყვანა და ერთად ვართ.
გემო იყო ფანტასტიური, აი ზუსტად 100% გარტყმული ჩემ გემოვნებასთან +ჩემთვის უცხო. მივხვდი, რომ ამ ადამიანს გაეგება წვენებში. ზოგადად, როცა ადამიანს რამეში გაეგება, პლიუსია ჩემ თვალში.
ხოდა, ეხლა წვენების თემა ძალიან აქტუალურია ამ სიცხეში. უბრალოდ ორსულობის გამო, ბევრ წვენს ვერ ვსვამ, თან უმეტესობა შაქრითაა გაძეძგილი და ვერიდები. თან ბუჩა მენატრება ძალიან და კიდევ ერთხელ გავიხსენე ის დღე, როცა ამაგდო და თავი მომაწონა ისე, რომ არც კი ფიქრობდა ამას.
ძალიან მიყვარს! :)
აი ეს წვენი დაახლოებით ასე გამოიყურებოდა, ბანანის ნექტარი ქვედა სართულზე და ალუბლის წვენი ზედა სართულზე. თან ბანანის ნექტარი უფრო მძიმეა და იმიტომ გამოდის ასე.
