მაგრად მიყვარს დილა.
ხალხს ვაკვირდები...
დედებს, სახლიდან რომ არიან უცბად გამოსულები, ბავშვების ბაღში მისაყვანად....
გამყიდველები რომ იწყებენ ფუსფუსს და მოწესრიგებას...
ერთი მეყვავილეა შანიძის კუთხეში, იქვე ბაღის ქვედა შესასვლელში აწყობს ყვავილებს და ალაგებს ”დახლზე”....
სამსახურში ”დილის ყავა-ჩაის” პროცედურები :)
მანქანებში ვაკვირდები ხალხს.
არადა დილამდე მთელი ღამე იყო...
ზოგს როგორი ღამე ქონდა ზოგს როგორი...
შეიძლება ზოგს არც ეძინა ნორმალურად და სექსით იყო დაკავებული...
შეიძება ვიღაცას ბავშვი ყავდა ავად და ვერ დაიძინა...
შეიძლება ვიღაცას უბრალოდ არ ეძინებოდა ან ტელევიზორის ყურებაში გაათენა...
დილით ეს ყველაფერი ქრება
დილით როცა ყველა სადღაც მიდის და მიფუსფუსებს, გასული ღამის კვალი გამქრალია (ერთი შეხედვით მაინც, ასე ჩანს) და ყველა რაღაც საერთო ნიშნით ვერთიანდებით, ”მომუშავე პერსონალი” გამახსენდა ეხლა რატომღაც.
მიყვარს დილა. ადრე უფრო მიყვარდა. როცა ღამე არ მაღვიძებდა ეკატერინე. ეხლა ვცდილობ თითო წამი მოვიპარო ხოლმე.
გუშინ ღამე დავიგრუზე, მთელი დილა ვფიქრობ სამართლიანად თუ არა, ბუჩას ნინო უნდა მოეყვანა ჩვენთან დასარჩენად და 11-ზე გავიდა სახლიდან, 12-ისთვის დავურეკე და სად ხარ მეთქი, ვსეირნობთო მე და ნინო მანქანითო...
გავბრაზდი.... გამიტყდა...
1 საათი მე და ბუჩას მანქანით სეირნობა მარტო, ღამე, ისეთი ფუფუნებაა, რომელიც არ ვიცი ბოლოს როდის მქონდა და იმის გამო, რომ ძილი არ მოგვეკლო და არ მოეკლო ბუჩას, არასდროს გამიკეთებია ამ ბოლო პერიოდში...
მეტკინა გული...
არც მითქვამს რატომ ვარ ნაწყენი... თვითონ ასი წელი ვერ მიხვდება :(
»» read more
ხალხს ვაკვირდები...
დედებს, სახლიდან რომ არიან უცბად გამოსულები, ბავშვების ბაღში მისაყვანად....
გამყიდველები რომ იწყებენ ფუსფუსს და მოწესრიგებას...
ერთი მეყვავილეა შანიძის კუთხეში, იქვე ბაღის ქვედა შესასვლელში აწყობს ყვავილებს და ალაგებს ”დახლზე”....
სამსახურში ”დილის ყავა-ჩაის” პროცედურები :)
მანქანებში ვაკვირდები ხალხს.
არადა დილამდე მთელი ღამე იყო...
ზოგს როგორი ღამე ქონდა ზოგს როგორი...
შეიძლება ზოგს არც ეძინა ნორმალურად და სექსით იყო დაკავებული...
შეიძება ვიღაცას ბავშვი ყავდა ავად და ვერ დაიძინა...
შეიძლება ვიღაცას უბრალოდ არ ეძინებოდა ან ტელევიზორის ყურებაში გაათენა...
დილით ეს ყველაფერი ქრება
დილით როცა ყველა სადღაც მიდის და მიფუსფუსებს, გასული ღამის კვალი გამქრალია (ერთი შეხედვით მაინც, ასე ჩანს) და ყველა რაღაც საერთო ნიშნით ვერთიანდებით, ”მომუშავე პერსონალი” გამახსენდა ეხლა რატომღაც.
მიყვარს დილა. ადრე უფრო მიყვარდა. როცა ღამე არ მაღვიძებდა ეკატერინე. ეხლა ვცდილობ თითო წამი მოვიპარო ხოლმე.
გუშინ ღამე დავიგრუზე, მთელი დილა ვფიქრობ სამართლიანად თუ არა, ბუჩას ნინო უნდა მოეყვანა ჩვენთან დასარჩენად და 11-ზე გავიდა სახლიდან, 12-ისთვის დავურეკე და სად ხარ მეთქი, ვსეირნობთო მე და ნინო მანქანითო...
გავბრაზდი.... გამიტყდა...
1 საათი მე და ბუჩას მანქანით სეირნობა მარტო, ღამე, ისეთი ფუფუნებაა, რომელიც არ ვიცი ბოლოს როდის მქონდა და იმის გამო, რომ ძილი არ მოგვეკლო და არ მოეკლო ბუჩას, არასდროს გამიკეთებია ამ ბოლო პერიოდში...
მეტკინა გული...
არც მითქვამს რატომ ვარ ნაწყენი... თვითონ ასი წელი ვერ მიხვდება :(
