აი სრულიად აღშფოთებულმა უნდა დავწერო დღევანდელი, უფრო სწორედ, უკვე გასული დღე.
იმითდავიწყებ, რომ ღამე ისევ არ მეძინა, ეკატერინემ ისევ გამაღვიძა რამოდენიმეჯერ, ცხელოდა ეტყობა, მერე მე ვერ ვიძინებდი, იმიტომ რომ მე მცხელოდა და ასე გავქაჩეთ და დილით 7:45-ზე ავდექი. ისიცნ ეკატერინეს ძალდატანებით ”მიკი მაუსი ცართე ლაა”.
10-ისთვის წავედით მე, ნანუკა და ეკატერინე ოჯახის ექიმთან, ნანუკას რაღაც თიაქარივით აქვს ხელზე. იქიდან 11-ზე რაღაც შეხვედრა უნდა ყოფილიყო და პულტი ჭირდებოდათ ჩემი ოთახიდან, ხოდა კისრის ტეხით გავიქეცი სამსახურში, ეკატერინე თან წავიყვანე.
სამსახურშჳ საქმეები გავაკეთე, ეკატერინე ხან ხტუნაობდა, ხან ზურას კომპზე მულტფილმებს უყურებდა, 4-ზე წამოვედით და ისევ ნანუკა მივიყვანე ექიმთან - ამჯერად ენდოკრინოლოგთან. 5-ზე ავიყვანე წყნეთში და იქიდან მე და ეკატერინე რომ ჩამოვედით, ტექნო ბუმში შევედით და ვენტილატორი ვიყიდეთ. 6-ზე მაკდონალდსშჳ ვიყავით დაპატიჟებულები და იქ მივქანდით. ძალიან გაერთო ეკატერინე, რომ გამოვიდა ”ჰეფი ბერსდეი კიდევ მინდა”-თი მივიყვანე მანქანამდე.
მერე გამახსენდა რომ წამლები მაქვს საყიდელი ზეგისთვის, ამათ რომ ვუშვებ და სანაპიროზე ფარმადეპოში მივედი (ნარინჯისფერი რომ არის, მგონი ფარმადეპო ქვია, სულ მერევა მაგი და ფარმაცენტრი). ვიყიდეთ რაც საყიდელი მქონდა და ვხვდები რომ ისეთი დაღლილი ვარ, სახლშჳ მარტო ვერ მივალ. გადავწყვიტე ბუჩასთვის გამევლო, რადგან ცალმხრივი ვარ (ეს პრინციპის ამბავია, ვეჯიბრები ჯეოსელს!!!). მივედით სასმსახურში ბუჩასთან და იქ ვიჯექი და ვისვენებდი. ბულატმა (სტუდენტმა) დამირეკა და როგორც ყოველთვის, გამბურღა თავის ბინის საკითხთან დაკავშირებით. მოკლედ, 11-ის ნახევარზე გამოვეტიეთ ბუჩას სამსახურიდან და დავაწექით წყნეთისკენ გზას, ეკატერინეს უკვე ეძინა.
სანამ ნანუკა ვიპოვეთ სად იყო, სანამ ის, სანამ ეს, ჩამოვედით თბილისში 12-ის ნახევარზე. პოპულშჳ წვენები, კვერცხი, მაწონი და მონადირული ვიყიდეთ და სახლში ამოვედი, როგორ არ მკითხოთ, როგორ ამოვიარე 5 სართული ფეხით, არ ვიცი.
სანამ ბუჩა ვენტილატორს აწყობდა, მე შევწვი მონადირული და ყველაინი კვერცხი და მერე წამოვწექი ისე, რომ სა№ჭელიც ვერ ვჭამე. არადა მთელი დღე მშიერი ვიყავი.
ცოტა წავუძინე და რომ ავდექი შევჭამე ”ჩემი წილი”. ეხლა გული მაქსვ ცუდად, პულსი მაქვს ჩქარი და ისეთი დაღლილი ვარ, რომ ვერც კი ვიძინებ. თან ძალიან, ძალიან, ძალიან მცხელა. ბანაობაც მეშინია - ცუდად არ გავხდე.
ერთადერთი დადებითი მომენტი ის იყო, რომ მთელი დღე ეკატერინე ჩემთან იყო - რა ბედნიერებაა, როცა შეგიძლია შვილებთან ყოფნა :)
ხო, ზემოთ თქმულს დაამატეთ რომ მერვე თვეში ვარ უკვე და გარდა საკუთარი თავისა, კილონახევრიან არსებას დავატარებ კიდევ თან :)
