ეკატერინეს ვიზიტი კინოში

ბოლო რამოდენიმე წელია 3D კინოს ან მულტფილმის ნახვაზე ვოცნებობ. ბავშ[ობაში ძალიან მიყვარდა სტერეო სურათები :)
საყოველთაო აჟიოტაჟი, რაც ავატარმ აგამოიწვია და ასევე საყოველთაო მოლოდინი, ”როდის გავა ავატარი ამირანში”, საკმაოდ გულგრილს მტოვებდა ისევე, როგორც ზოგადად ფილმები. მერე ისევ ლანდიშ-ზე წავიკითხე რომ თურმა ავატარამდე მულტფილმი გადის 3დ-ში და გადავწყვიტე კინოში წასვლა ნანუკასთან ერთად. მულტფილმები მიყვარს, 3დ- მაინტერესებს.
ნანუკასთან ზოგადად ასეტი დამოკიდებულება მაქვს: ”თუ დაიმსახურებ, მაშინ.... ”. მინდა ვთქვა რომ დამსახურებით მაინცდამაინც არ დაუმსხაურებია, მაგრამ რადგან გუშინ ბოლო დღე იყო, 8 საათზე მაინც წავედით. მანამდე ეკატერინე მივიყვანე დედაჩემთან დასატოვებლად. ბუჩა სამსახურში გვიანობამდე რჩებოდა და სხვა შანსი არ იყო...
აი აქ იწყება ყველაზე საინტერესო.
დედაჩემის სახლი რატომღაც არ მოსწონს, რატომ ვერ ვხვდები. პლუს, დედაჩემს აღარ აქვს უკვე პატარა ბავშვისთვის ნერვები, მამაჩემის იმედი უფრო მქონდა, მაგრამ სულ ტყუილად...
ეკატერინემ რომ დაინახა რომ პალტოს არ ვიხდიდი, მიხვდა რომ მივდიოდი და დაიწყო ტირილი. ტირილი, ისტერიკა მუშტების მოკუმვა, თავზე ხელების დადება. მოკლედ ნახევარი საათი ამ მდგომარეობაში იყო, თან შიოდა, მარტო ჩემთან ჭამდა.
რა მექნა?
ნანუკაც პატარაა, ეტყობა იმდენად უნდოდა კინოში წასვლა, რომ საკუთარი ეგოიზმი ვერ დაძლია და წავიდეთო, მაინც იძახდა.
ბოლოს მოვკიდე ხელი და ეკატერინესთან ერთად გავეშურეთ კინოში.
სალაროსთან რა თქმა უნდა რიგი დაგვითმეს.
ზემოთ რომ ავედით კინო დაწყებული იყო, შესასვლელში რა თმქ უნდა ყველას გაუკვირდა ეკატერინეთი რომ დაგვინახეს, შეგეშინდებაო, უთხრეს, მაგრამ დავიკიდე. ”ეკატერინეს გამო ნანუკა რატომ უნდა დავჩაგრო”-თქო (ეს ფრაზა გუშინ ატოტრენინგივით მქონდა საღამოს 8-დან 10 სთ-მდე) და დარბაზში შევედით.
ეკატერინეს დასაწყისში მოეწონა, დიდი ტელევიზორი გაეჩითა უცბად. მაგრამ მერე რაღაც მომენტში ახლო კადრში რაღაცამ დაიღრიალა და აი მანდ დაგვერხა...
ნანუკას ვეუბნები, უნდა გავიდე თქო, ნანუკა მეუბნება, ვაიმე დედა მეშინია არ გახვიდეო. ამასობაში გამახსენდა რომ ეკატერინეს კივილი ნაწილობრივ იმითიც იყო გამოწვეული, რომ შიოდა და პეჩენია მივეცი. ასე გავქაჩეთ კიდევ 5 წუთი. ამასობაში პეჩენია გათავდა და ფილმშიც ახალი დიდი და ხმაურიანი კადრი გაიჩითა.
ნანუკამ თქვა, გადით, აღარ მეშინია, თუ რამეა თვალებს დავხუჭავო და გარეთ გამოვედით.
ჯერ ვათვალიერეთ პოპკორნს როგორ აკეთებდნენ.
მერე ვიარეთ ბევრი, მერე იქ მომსახურე პერსონალს სათითაოდ გაუღიმა და ყველასთან მივიდა. თავის ჭკუაზე ატარა. მღეროდა ”აააა” და თან ტუჩებს სასაცილოდ კუპსავდა, იპრანჭებოდა. ვის ახსოვდა დედა, ამდენი ხალხი დატრიალებდა თავს. ერთმა გოგომ დაამუღამა რომ ბოხი ხმა ქონდა და ”ეკატო, ეკატო”-ს ეძახდა ბოხი ხმით, მე ვიხალისე მაგაზე მაგრად.
ფოიეში ვიჯექი მაგიდასთან და ერთი სული მქონდა თავი დამედო და დამეძინა, მაგრამ იქ ერთი შვილი ერთობოდა, აქ -მეორე. აი ესაა დედობრივი გრძნობა...ოოოჰ...
საათნახევარი გაგრძელდა ჩემი ვიზიტი კინოს ფოიეში...
თვითონ ფილმზე ვერაფერს ვიტყვი, რაც ვნახე, მომეწონა. ის ეფექტიც მაგარი იყო და ძალიანაც ვისიამოვნე.

პ.ს. პრინციპში ისე მომეწონა 3დ, რომ მაგის ხათრით ავატარზეც ვაპირებ წასვლას, რის ნახვასაც არაფრის დიდებით გუშინდელ დღემდე არ ვაპირებდი :)

»»  read more

blogging

სულ დავიბენი...
გავჭედე ანუ...
ვის რაში ჭირდება ჩემი პირადი ცხოვრების დეტალები, რომ ვწერ.
თუმცა მეორეს მხრივ ისიცაა, რომ ჩემთვის ვწერ.
რომ ვკითხულობ ძველ პოსტებს, მიხარია, იმ დღეს ვიხსენებ. ვნანობ კიდეც რატომ უფრო ხშირად არ ვწერდი თქო.
ალბათ უფრო დღიურივითაა ჩემი ბლოგი ჩემთვის.

ამას წინათ ერთი ბლოგი აღმოვაჩინე და ჩემდა უნებურად ფანი გავხდი, http://landish.ge/ ძალიან მომწონს, წერითაც კარგად წერს და პოსტების ბოლოს წაკითხვაც არ მჭირდება ისე ვაკლიკებ რეკლამებს რომ ხან მესიჯის, ხან ბილეთის, ხან კიდევ ”პურის ფული” ვაშოვნინო ბლოგის ავტორს.

წავიკითხე კიდევ http://doin.ge/ - არაჩვეულებრივად წერს.
დროის უქონლობას რა ვუთხარი, თორემ სურვილი კი მაქვს, ჩავუჯდე და ყველა საინტერესო ბლოგი წავიკითხო.

დრო დაცოტავდა :)

როცა რაღაც გადაწყვეტილება მაქვს მისაღები, რამოდენიმე დღე ვფიქრობ. აქამდეც გაჭედილი ვიყავი სხვების საინტერესო ბლოგებს და ჩემ სხვებისთვის არასაინტერესო ბლოგს შორის, ბოლოს მივხვდი, რომ ბლოგი მე მჭირდება პირველ რიგში და ეს პოსტიც დავწერე.

პ.ს. გულში სულ ვეკითხები ჩემ თავს, ამ პოსტს იმიტომ ხომ არ ვწერ, რომ დამიკომენტირონ რომ ”არა, ვკითხულობთ, გვაინტერესებს და ა.შ” , მაგრამ მგონი არა... მაგიტომ არ ვწერ ნამდვილად :)

»»  read more

მაისურები (აქა მაიკები) გასაყიდად

15 ლარი ღირს. მოკლემკლავიანებია.
ხარისხით იხევს მაიკა.გეს მაისურებს

ვისაც გინდათ მითხარით

»»  read more

1 წლის გავხდით

back to work.
back to routine.
back to life.

არ მიყვარს დასვენებები. შვებულება მიყვარს, შაბათ-კვირაც. მაგრამ ასე უაზროდ გაჩხერილი დასვენების 10 დღე, ამ საახალწლოდ რომ გვაქვს ხოლმე, უფრო ცუდია, ვიდრე კარგი. უაზროდ ბევრი საქმეა წლის ბოლოსთვის. შენ კიდევ უნდა დაისვენო...
თუმცა ამ 10 დღეში ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტი ის მოხდა რომ ეკატომ ძუძუს დაანება თავი. ნანუკას შემთხვევა რომ მახსოვდა, მორალურად ძალიან დიდხანს ვამზადებდი ჩემ თავს ამ პროცესისთვის. ჩემდა გასაკვირად, ვერც კი გაიგო, ისე გადავედით უძუძო სტადიაზე. პირველი ორი ღამე რომ იღვიძებდა, რაღაც უნდოდა, მაგრამ რა, ვერ ხვდებოდა. ვიხუტებდი და ისე ვაძინებდი. ღამე ჯერ კიდევ იღვიძებს, მაგრამ წყალს სვამს, ან უბრალოდ მოვეფერები და იბრუნებს ძილს. დილით ადრე მაწონს და პეჩენიას ჭამს და არის ცხოვრებისგან ბედნიერი :)
ძალიან ღრუტუნაა...
როცა შია, ისეთ ამბავს გვაწევს, თავზე გვამხობს ყველაფერს. თან გამომხატველად იძახის ”მნააა, მნააა” და თვალებს ქაჩავს. გუშინ მუშტების შეკვრაზე გადავიდა და სულ დადადადადა-ს მეძახდა, მაჭამეო. კოვზს რომ პირთან მივუტან, რაც შეიძლება დიდ პირს აღებს რომ ბევრი საჭმელი ჩაეტიოს.
3-ში 1 წლის გახდა.
ნათესავებ-ნათლიები გვაყვდნენ.
ეკატო მიხვდა რომ რაღაც მის გარშემო ხდებოდა და ჭკუაზე არ იყო.




ნათლია შალვამ ძალიან ლამაზი კაბა მოგვიტანა თავის ჟაკეტით და სასწრაფოდ შევიცვალეთ ჩაცმულობა :)
ბედნიერი ეკატო მშობლებთან ერთად :)

»»  read more

10 წლის წინ

მახსოვს 2000 წლის დადგომას როგორი შიშით უყურებდა მთელი დედამიწა...
მაინც ეგონათ რომ რაღაც მოხდებოდა.
ერთ ერთი იყო ის, რომ კომპიუტერებს შეიძლებათ ვერ გაეგოთ 00 წელი და არეოდათ რამსები, შესაბამისად აირეოდა მთელი სისტემები (წყალი, ელეექტროობა და ა.შ.) ეს ამერიკაში ალბათ, თორემ ჩვენთან ჯერ კიდევ არ იყო ასე კომპიუტერიზებული ქვეყანა.
სამაგიეროდ ტელევიზორში აჩვენეს ნიუ ორკის ახალი წელი და ძალიან შთაბეჭდილების ქვეშ ვიყავი.
10 წლის წინ კომპიუტერი არ მქონდა.
ნანუკა წლის და 3 თვის იყო.
მე დროებით არ ვმუშაობდი.
თათა ჯერ არ იყო გათხოვილი.
მეტი არაფერი მახსოვს.
მაგრამ 10 წლის წინა აშკარად ახალგაზრდა ვიყავი. :)
ვისურვებდი ისევ მაგ ფორმაში ვიყო. თუმცა მონდომების ამბავია :)

ახალი წელი ისედაც გაუგებარ დღესასწაულად მიმაჩნია და უფრო და უფრო ვრწმუნდები მაგაში. ნანუკას და ბუჩას უყვართ და ვეცადე დღესასწაული მომეწყო მართლა, თორემ ეხლა ვზივარ ჩემთვის მარტო სახლში და ვფიქრობ სახლის დალაგება რა ადგილიდან დავიწყო :)
ეს გუშინდელი სალათაა, დიზაინი ამ საიტიდან ავიღე. :

»»  read more