ასათიანის კაბინეტი

აი უბრალოდ მომავალში, როცა ძალიან დატვირთული ვიქნები, რომ გადავხედო ამ პოსტს და მივხვდე რომ თურმე ყველაფერს გადაიტანს ადამიანი. ჩემი დღის რეჟიმი ამ კვირაში:
ორშაბათი:
- ღამე რა თქმა უნდა ყოველ 2 საათში პოსტზე იყავი დამ არიამს ვაწოვებდი ძუძუს.
- დილIთ, 7:30-ზე მაქსიმუმ გამაღვიძა ეკატერინემ, ჩავაცვი, მულტფილმები ჩავურთე;
- გავაკეთე მაკარონი ტუნათი და დავადგი ლობიო.
- გაიღვიძა მარიამმა, ვაჭამე, ჩავაცვი;
- გავაუთოვე ბუცას მაიკა და საროჩკა;
- მოვიდა მეგი, წავედი მე სამსახურში, ეკატერინე წავიყვანე ბაღში.
- სამსახურში: გავაკეთე რამოდენიმე ხელშეკრულება, წვრილმანი საქმეები, და წავედი ნავთლუღში ხელშკერულებაზე ხელის მოსაწერად.
- გამოვიყვანე ეკატერინე და მოვედი სახლში
- ჩავზილმე ლობიო, მოვშუშე ხახვი და აღმჩნდა, რომ მწვანილები ვერ ვიპოვე, არადა ვიყიდე, მახსოვს, ესე იგი ნაგავს გადავაყოლე.
- 6:00 დამირეკა ერთერთმა ბინის მეპატრონემ და მიღება-ჩაბარებაზე მოსაწერად დავიბარე სახლში.
- ჩავედი, ხელი მოვაწერინე და გავედი მაღაზიაში, მწვანილების და პურის საყიდლად.
- ამასობაში შევხვდი კიბორგას და ამოვედით სახლში. და საიტზე ვუხსნიდი რაღაცეებს.
- კიბორგა წავიდა, მეგი წავიდა;
- ნანუკასთან ერთად ვაკეთებდი მათემატიკას. პარალელურ რეჟიმში ეკატერინეს კაპრიზებს ვასრულებდი და მარიამს ვაჭმევდი და ვაწყნარებდი.
- დავბანე მარიამი, ვაჭამე, დავაძინე.
- ეკატერინე მგონი არ დამიბანია, დავაწვინე.
- დავჯექი კომპიუტერთან სამუშაოდ, დავიწყე რაღაცეების კეთება და აღმოჩნდა რომ ფლეშკა დავკარგე.
- ჩამეძიან 11:30-ზე, მარიამმა გამაღვიძა 1-ზე; მერე 4-ზე, ამასობაში გამახსენდა რომ ფლეშკა შევინახე კოსმეტიჩკაში, ვიპოვე და ავდექი რომ საიტზე მემუშავა. რაც შესაძლებელი იყო, გავაკეთე და 8 იყო დაწყებული, ჩავუწექი ეკატერინეს, და მივაძინე. ჩამეძინა მეც, გამეღვიძა 9-ზე.
სამშაბათი:
- გამეღვიძა 9-ზე;
- ეკატერინემ გაიღვიძა, ვაჭამე, თავი დავიბანე, გავიშრე (ვინც იცის რამხელა დაა როგორი თმა მაქვს, მიხვდება, რატომ არის ეს ამბავი აღნიშნვის ღირსი).
- მარიამს ვაჭამე;
- ეკატერინე ბაღში, მე-სამსახურში.
- სამსახურში: ბიუჯეტი გავიარეთ და სხვა წვრილმანი საქმეები;
- გავედი ბანკში, ქეში უნდა ამეღო და სამსახურში მომეტანა,ფეხით წავედი თათასთან, შეცდომით გადარიცხული თანხის გასასწორებლად (სხვის შეცდომის), დავბრუნდი ისევ ფეხით უნივერსიტეტში და გავიქეცი ეკატერინეს გამოსაყვანად;
- საღამო სტანდარტულად: ნანუკას მათემატიკა, ეკატერინეს მულტფილმები, მარიამს ძუძუ.
- დავბანე მარიამი, დავაძინე იდეაში, მაგრამ გაიღვიძა მაინც ხმაურზე.
- დავიწყე სუპის კეთება. გავრეცხე ჭურჭელი.
- მოვიდა ბუჩა. მარიამი დააძინა ხელში;
- გავაკეთე სუპი, ყვავილოვანი კომბოსტო მაიონეზში;
- დავჯექი საიტზე სამუშაოდ.
- 2-ზე გაიღვიძა მარიამმა და ვაჭამე და დავწექი;
- 3-ზე ისევ გაიღვიძა, დავაძინე და ამასობაში ეკატერინემ გაიღვიძა;
- მარიამი დავაძინე თავის ლოგინში და ეკატერინე წამოვიყვანე ჩემთან.
- დაიძინა ეკატერინემ, გადავაწვინე თავის ლოგინში, დავიძIნე მეც, ამასობაში გაიღვიძა მარიამმა;
- ვაჭამე, დავიძინეთ; გავიღვიძე 7:45-ზე;
ოთხშაბათი:
- გავიღვიძე 7:45-ზე;
- გავაკეთე მოხალული ვერმიშელი;

- ჩავაცვვი ეკატერინეს, ამასობაში დამირეკეს ტელეფონზე და სანამ მე ვლაპარაკობდი, ეკატერინემ ვერ მოასწრო კურტკის გახდა და ჩაიფსა; დავბანე და გამოვუცვალე;

- წავიყვანე ეკატერინე ბაღში;
- მოვედი სამსახურში და ვმუშაობ საიტზე ცალკე, ბიუჯეტზე ცალკე;

ხოდა, ძლივს მანიკური გავიკეთე დღეს დილით :)

მეძინება, გადაღლილი არ ქვია ამას რაც მე ვარ; უბრალოდ იმედი მაქვს, რომ როდესმე, მოვრჩები ამ საიტს, ჩამთავრდება დეკემბერი და ბიუჯეტები და დავისვენებ. მთავარია იქამდე გავძლო. :(

პ.ს. ლოლ, ხო, ყველაზე სახალისო ამ ალიაქოთში იყო კიბორგას კომენატარი ჩემ ნათქვამ, "აუ, ბოდიში ვერ გაცილებ"-ზე, "მაცილებ კი არა, ნორმალური რომ ხარ საერთოდ, მიკვირსო" :D

»»  read more

მორიგი ფსიქოლოგიური ტესტი :)

ეტყობა მომეწონა რა პასუხიც მივიღე :D

Ваш соционический тип. Тест В. Гуленко

Набрано баллов: 9

Сенсорно-логический интроверт (СЛИ) — Мастер (Габен)

Описание И. Вайсбанда

1. «Айсберг в океане». Упрямый, замкнутый, почти всегда одинаково холодный и загадочный. Движения спокойные, точные, исключительно экономные. Со стороны кажется, что достигнутый результат всегда больше затраченных усилий. Неброское тихое упорство при обязательном завершении всего начатого, внутренняя ответственность за дело и скромность.

2. Талантливая лень. Он не Дон Кихот — бесцельно работать не станет. Прирождённый изобретатель, но с внедрением своих идей не торопится, пока не созреют условия для максимальной отдачи. Гордится своим умением не заниматься тем, что не приносит пользы. Обожает комфорт, удобства. При совместных с кем-то действиях всё мило и ненавязчиво устраивается так, как удобно ему. В достижимой для него области пространства всё организовано идеально для работы и отдыха. Эстет, полностью доверяющий своему вкусу. Одевается очень аккуратно, со вкусом, но не вызывающе. Чувствительная кожа; «принцесса на горошине» — это про него.

3. Сдержанная эмоциональная насыщенность. Именно склонность скрывать эмоции под маской недоступности и холодности придает им тонкую отшлифованиость и даже выразительность (В. Высоций, А. Миронов, А. Челентано). Спокоен при всех обстоятельствах, но по-разному. Остаётся холодно недоступен, когда любит. Не спешит поверить в чувства своего несколько легкомысленного дуала (Гексли). Очень ревнив и недоверчив: панически боится, что его эмоции будут выставлены на посмешище. В опасных ситуациях упрямо ничего не боится, спокойно приближается к источнику опасности. Это его основной ход — идти напрямик на противника; выдерживает тот, кто сильнее. Это основная поза актера Жана Габена — упрямство, неуступчивость, внутренняя правота и бесстрашие. Чем более он одинок, тем более недоступен.

4. «Цели и методы». Если рядом нет его дуала, его можно принять за лентяя и болтуна. Много говорит, а сам ничего не делает, чего-то выжидает. Он и вправду выжидает, и в сущности это вопль о помощи. Бесцельно работать он не станет, а целей сам выдумывать не умеет. Только горячий энтузиаст Гексли владеет ключиком, запускающим в действие точный и безошибочный механизм Габена. Наградой Габену служит радость, которую он доставляет своим трудом. Об искренности желаний он судит по интонациям, которые его автоматически мобилизуют. И желание и радость лучше всех умеет проявлять Гексли, большой к тому же мастер выискивать таланты и искренне восхищаться ими. А Габен должен быть любимчиком. Уравниловки он не терпит. Купить его можно лишь искренними чувствами, выражаемыми глазами и интонациями.

Наилучший партнёр в браке, дружбе, работе — Гексли.

Ваша квадра (четвёрка типов, в обществе представителей которых отношения налаживаются лучше всего): Штирлиц, Достоевский, Гексли, Габен.

Ваша сильная черта — умение создавать удобную рабочую атмосферу, комфорт для себя и близких. Защищайте их интересы, они нуждаются в вас. Работайте — вы делаете это так обаятельно. Учитывайте расстановку сил, интересы других — вы это можете.

Развивайте умение понять самого себя и окружающих, чувствовать время, eгo течение, корни и основы вашей жизни.

Описание Е. Филатовой

1. Самое главное — это чистота и красота, гармония и баланс во всем, и самый верный путь к достижению этого — делать эстетичную, качественную продукцию, которая будет удовлетворять как потребительским, так и эстетическим запросам людей.

2. Я не приемлю ничего таинственного и загадочного, того, что нельзя увидеть, потрогать, в реальности чего нельзя быть уверенным.

3. Свои чувства я предпочитаю не афишировать, чаще всего выгляжу человеком спокойным и уравновешенным. Но иногда, правда, очень редко, бывает так, что я могу потерять контроль над собой и неожиданно взорваться.

»»  read more

ეჭვიანობა

გარშემო ყველამ იცის რომ ეჭვიანი ვარ.

თუმცა მაინცდამაინც არ ვეთანხმები ამას. მე ვფიქრობ რომ არ ვარ ეჭვიანი, უბრალოდ თავს ვაჩვენებ რომ ვეჭვიანობ. როგორც იტყვიან ატ ეტავა ნი ლეგჩე :) ყოველ შემთხვევაში არა მგონია ბუჩა თავს ბედნიერად გრძნობდეს ამის გამო.

აი მაგალითად, სიგიჟემდე მაინტერესებს ვინ უგზავნის სმს, სამსახურის მეილზე ვინმე ხომ არ წერს სასიყვარულო მეილს, ან ხომ შეიძლება სულაც სამსახურის ტელეფონიდან ეკონტაქტებოდეს ვინმეს და მე ვერ გავიგო. მთელ ამ არეულობაში, მარტო ის მაღელვებს, რომ ვაითუ ვერ გავიგე. თორემ თუ გავიგებ, გაცილებით მარტივადაა საქმე - წავა ჩემი ცხოვრებიდან იმ მომენტიდან, იმ წამიდანვე. იმასაც კი ვფიქრობ, სიბერეში რომ გავიგო, რომ მიღალატა, მაინც გავშორდები. ანუ ჩემი ეჭვიანობა არის შიში რომ არ ვიყო მოტყუებული. თორემ თუ სხვასთან მოუნდა ყოფნა, მე ვერც ვერაფერს ვიზავ, წავიდეს, მაგრამ ისე, რომ ჩემთან აღარ იყოს, რომ მე მოტყუებულად არ ვიგრძნო თავი.

და საერთოდ ამ ბოლო დროს აღმოვაჩინე, რომ ”ღალატი” სხვადასხვანაირად აღიქმება კაცების და ქალების მიერ. ქალებს გვწყინს, თუ კაცი ვიღაცა სხვა ქალს რაღაც სასიამოვნოს ეტყვის, ან თბილად მოიკითხავს, სმაილიკს გაუგზავნის და ა.შ (არ ვგულისხმობ მეგობრებს). ეს გარკვეულწილად ”ღალატად” აღიქმება ქალთა სქესის უმეტესობისთვის.

აი კაცების აზრით კი თუ სხვასთან სექსი არ ქონიათ, ცამდე მართლები არიან შენ წინაშე და პატიოსნები არიან. გარკვეულწილად ეს კარგიც კი არის, ესე იგი ის თბილი მოკითხვები, სმაილიკები და ა.შ. მისთვის არ არის ღირებული და არ ანიჭებს მნიშვნელობას.

რა თქმა უნდა კაცები სხვადასხვანაირები არიან, მაგრამ ჩემი დაკვირვებით და გარშემომყოფებისგან გამომდინარე - კაცების უმეტესობას მიაჩნია, რომ ცოლს არ აძლევს ეჭვიანობის საბაბს იმიტომ, რომ სხვასთან სექსი არ აქვს.

თუმცა თუ სურათს შემოვატრიალებთ და ამ შემთხვევაში ქალი მოიქცევა ისე, როგორც კაცი, არა მგონია ამ ამბავმა რეაქციის გარეშე ჩაიაროს. ისევ წამოიწევა თემა, რომ კაცებს ”უფლება აქვთ”, რაც რბილად რომ ვთქვა ნერვებს მიშლის.

ბუჩა რაც იტალიაშია, განსაკუთრებით შევწუხდი ამ თემით. ვფიქრობდი და ვფიქრობდი, ვფიქრობდი და იმას მივხვდი, რაც ზემოთ დავწერე, რომ ტყუილად ვუტრაკებ (ბოდიში), ტყუილად ვძაბავ და ვუშლი ნერვებს ჩემი ”ეჭვიანობებით”.

ხო, კიდევ, ხუმრობით ნათქვამი ”ვინმე გოგო რომ დახვდეს აეროპორტში მანქანითო”, ძალიან დარწმუნებით ვუპასუხე, რომ არ ჩაუჯდება, თუ არ ეცოდინეა რომ ჩემი ახლობელია ან მე გავაგზავნე თქო. ხოდა, მე თვითონ გამიკვირდა, როგორი დარწმუნებით ვუთხარი. ესე იგი არ მაძლევს იმის საბაბს, რომ ვიეჭვიანო. მოკლედ აღარ ვეჭვიანობ.

გაცილებით საინტერესო საქმით დავკავდი - თავს ვუვლი. ძველ ხატიას ვიბრუნებ. :)

ხო, კიდევ ამ 3 კვირის განმავლობაში იმას მივხვდი, რომ ”იდეალური ცოლი” მინდოდა ვყოფილიყავი და ვიხეოდი ათად და ოცად. უჰ, თქვენ შემოგევლეთ რაა.... სულ ცოტა ფეხებზე რომ დავიკიდე დიასახლისობა და სახლში ყოველდღე ორი თავი საჭმლის მაგივრად ერთი რომ მაქვს, თურმე ცხოვრება შეიძლება ასეც. იმედია ბუჩა რომ ჩამოვა, ისევ არ მექნება მისწრაფება რომ ყველაფერი მოვასწრო 10-იანზე. ცოტა ცოტა გახალტურება შეიძლება თურმე ყველაფერში, გამოზოგილი დრო კიდევ საკუთარ თავს რომ მოვხმარო, მშვენიერ ხასიათზე ვიქნები სულ.

ეხლა მეძინება, წავალ დავიძინებ. მაგარი გამცდენია ეს კომპიუტერი :)

პ.ს. მელირება გავიკეთე:

»»  read more

სმს

კომპიუტერთან ვზივარ, წიწიბურას ვჭამ ქათმის სოსისთან ერთად. მანამდე ქერის ნახარში დავლიე - იქნებ როგორმე რძე მომემატოს, რაც სამსახურში გავედი, რძე დამიცოტავდა. ვზარმაცობდი და შუადღისას ხანდახან არ მოვდიოდი, ეს კიდევ მიეჩვია ბოთლიდან ჭამას და ეზარება ძუძუს წოვა.

სამსახურში გავედი და ისევ ოთხშაბათით დავიწყე კვირის ათვლა, ოთხშაბათი რომ მოდის, მიხარია, იმიტომ რომ მერე ხუთშაბათია და პარასკევს როგორღაც გადავაგორებ, სამაგიეორდ მერე შაბათ-კვირაა. ანუ ჩავდექი ისევ ძველ რეჟიმში - შაბათ-კვირის მოლოდინში. ისევ მგონია რომ მოვახერხებ ამ შაბათს აბ კვირას სახლის და კარადების დალაგებას, აბაზანის საგულდაგულოდ და სუფთავებას და ა.შ.... ჩემ უთქმელადაც მიხვდებით, რომ სულ ტყუილად...

დღეს ბუჩას სმს მივწერე ინტერნეტიდან - მენატრები ძალიან მეთქი, არ მიმიწერია რომ მე ვიყავი, გამეხარდა რომ პასუხი ეგრევე მოვიდა, ესე იგი ასეთი სმს-ის გამგზავნი მე ვიყავი მარტო თქო, მაგრამ პასუხში ”მეც”-ის მაგივრად სრულიად ნეიტრალური ”ნეტა აქ იყო” მომწერა. რა თქმა უნდა გასაქანი მივეცი ჩემ ულევ ფანტაზიას და დავიგრუზე და ვეჭვიანობ. ვფიქრობ, რომ ჩემს გარდა სხვასაც შეიძლება მიეწერა თურმე მსგავსი სმს.

ხოდა აღარ დავურეკავ. სანამ იქ არის, არ დავრეკავ თუ რამე განსაკუთრებული შემთხვევა არ იქნა.

დღეს ძალიან დავიღალე, სულავასთან მყავდა მარიამი. სიყვითლე გაუხანგრძლივდა და გუშინ ანალიზები ჩავაბარეთ ბილირუბინზე. საკმაოდ მომატებულია, მერე ექო გადაგვაღებინა და დანიშნულება მოგვცა. იმედია დროზე გაუვლის. ძალიან ვნანობ რომ არ მოვნათლეთ აქამდე. ეხლა იმასაც კი ვფიქრობ, 40 დღის რომ გახდება, მოვნათლო ისე, რომ ბუჩას არ დაველოდო. თან გაბრაზებულიც ვარ...

მერე დიღომში წავედი, ვიფიქრე ბავშვებს რუსიკოსთან დავტოვებ და გუდვილში გავალ იქვე თქო. მაგრამ რუსიკო გასასვლელი იყო, რძაი და ძმისშვილი ჩამოდიოდნენ და იმათ უნდა დახვედროდა 5-ზე. 5-ზე გავიდა, ისინი 6-ზე ჩმოვიდნენ, უხერხული იყო რომ არ დავლოდებოდი.

იქიდან გამოსვლის წინ ნანუკას დავურეკე და გუდვილშ დავიბარე, ვაკეში. თორემ მარტო მე, ორი ბავშვით, შანის არ იყო რამე მომეხერხებინა. მოვიგუდვილეთ, მერე კიდევ მოვიმაღაზე, კომუნალურები გადავიხადე და ამოვაღწიეთ სახლში. ნანუკამ ორი გზა გააკეთა პარკების ამოსატანად და მესამე კიდევ- ეკატერინეს პამპერსისი საყიდლად, დამავიწყდა რომ მეყიდა.

მაგრად მეხმარება ნანუკა ბავშვებთან დაკავშირებით. ნეტავ სხვა რაღაცეებშიც ესეთი მონდომებული იყოს.

ეხლა ვზივარ კომპთან, თან ვწერ, თან ვჭამ. ჯერ კიდევ არ შემიჭამია ბოლომდე სოსისი.

ჩაი ადუღდა - შესქელებული რძით უნდა დავლიო ჩაი (ოპერაცია ”მოვიდეს რძე”).

დაღლილი ვარ, მეზარება ყველაფერი. თან ძალიან ცუდ ხასიათზე ვარ - რა მოხდებოდა, ჩემ სმს-ზე პასუხად მარტივი ”მეც” რომ მოსულიყო :(

პატარებს სძინავთ. იდეალური დროა სახლის დასალაგებლად, მაგრამ განძრევის თავი არ მაქვს.

»»  read more

pregnancy addicted

პირველად ნანუკაზე რომ ვიმშობიარე, მაშინ დამეწყო იმ მდგომარეობის ”ნოსტალგია”, რაც ორსულობაში მქონდა.

ამას წინათ ტაძარში ერთი გოგო მეკითება, როგორი გრძნობაა, ორსულად რომ ხარო.

მეთქი ყველა განსაკუთრებით გიფრთხილდება, ყველა სხვანაირად გიყურებს, მარტო ნაცნობები კი არა, ქუჩაშიც. არ არსებობს ვინმემ ცუდად შემოგხედოს, პირიქით ყველა დადებითად არის შენს მიმართ განწყობილი.

არაფერს ვამბობ იმ ფანტასტიურ გრძნობაზე, როცა პატარა თავის ფეხით ან მუხლით ან ხელით ”გეჭიდავება” და ხან სად ამოყოფს ფეხს ან ხელს ხან სად. რომ გრძნობ ყოველ მოძრაობას, მუცელზე ხელს რომ დაიდებ და იქიდან რომ მოგარტყავს ხელს, რომ გეკონტაქტება :)

რომ მშობიარობ, მერე უცბად კარგავ ამ მდგომარეობას. მინდა ვთქვა, რომ მეც 1 ან 2 კვირის წინ ორსული ვიყავი. რა თქმა უნდა არ ვამბობ, მაგრამ ძალიან მენატრება ის დადებითი დამოკიდებულება, რაც ორსულების მიმართ არის.

ნანუკას მერე სულ ვნანობდი რომ მეტი აღარ ვიქნებოდი ორსულად.

მერე ეკატერინეზე რომ ვიყავი, იგივეს ვფიქრობდი.

ეხლა მარიამის მერე, ალბათ უფრო სწორია ისევ მასე ვფიქრობდე, მაგრამ როგორც ვატყობ ჩემ თავს და ბუჩასაც, ალბათ მეოთხესაც გავაჩენ, თუ ღვთის ნება იქნა :)

»»  read more