მაისურები (აქა მაიკები) გასაყიდად

15 ლარი ღირს. მოკლემკლავიანებია.
ხარისხით იხევს მაიკა.გეს მაისურებს

ვისაც გინდათ მითხარით

»»  read more

1 წლის გავხდით

back to work.
back to routine.
back to life.

არ მიყვარს დასვენებები. შვებულება მიყვარს, შაბათ-კვირაც. მაგრამ ასე უაზროდ გაჩხერილი დასვენების 10 დღე, ამ საახალწლოდ რომ გვაქვს ხოლმე, უფრო ცუდია, ვიდრე კარგი. უაზროდ ბევრი საქმეა წლის ბოლოსთვის. შენ კიდევ უნდა დაისვენო...
თუმცა ამ 10 დღეში ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტი ის მოხდა რომ ეკატომ ძუძუს დაანება თავი. ნანუკას შემთხვევა რომ მახსოვდა, მორალურად ძალიან დიდხანს ვამზადებდი ჩემ თავს ამ პროცესისთვის. ჩემდა გასაკვირად, ვერც კი გაიგო, ისე გადავედით უძუძო სტადიაზე. პირველი ორი ღამე რომ იღვიძებდა, რაღაც უნდოდა, მაგრამ რა, ვერ ხვდებოდა. ვიხუტებდი და ისე ვაძინებდი. ღამე ჯერ კიდევ იღვიძებს, მაგრამ წყალს სვამს, ან უბრალოდ მოვეფერები და იბრუნებს ძილს. დილით ადრე მაწონს და პეჩენიას ჭამს და არის ცხოვრებისგან ბედნიერი :)
ძალიან ღრუტუნაა...
როცა შია, ისეთ ამბავს გვაწევს, თავზე გვამხობს ყველაფერს. თან გამომხატველად იძახის ”მნააა, მნააა” და თვალებს ქაჩავს. გუშინ მუშტების შეკვრაზე გადავიდა და სულ დადადადადა-ს მეძახდა, მაჭამეო. კოვზს რომ პირთან მივუტან, რაც შეიძლება დიდ პირს აღებს რომ ბევრი საჭმელი ჩაეტიოს.
3-ში 1 წლის გახდა.
ნათესავებ-ნათლიები გვაყვდნენ.
ეკატო მიხვდა რომ რაღაც მის გარშემო ხდებოდა და ჭკუაზე არ იყო.




ნათლია შალვამ ძალიან ლამაზი კაბა მოგვიტანა თავის ჟაკეტით და სასწრაფოდ შევიცვალეთ ჩაცმულობა :)
ბედნიერი ეკატო მშობლებთან ერთად :)

»»  read more

10 წლის წინ

მახსოვს 2000 წლის დადგომას როგორი შიშით უყურებდა მთელი დედამიწა...
მაინც ეგონათ რომ რაღაც მოხდებოდა.
ერთ ერთი იყო ის, რომ კომპიუტერებს შეიძლებათ ვერ გაეგოთ 00 წელი და არეოდათ რამსები, შესაბამისად აირეოდა მთელი სისტემები (წყალი, ელეექტროობა და ა.შ.) ეს ამერიკაში ალბათ, თორემ ჩვენთან ჯერ კიდევ არ იყო ასე კომპიუტერიზებული ქვეყანა.
სამაგიეროდ ტელევიზორში აჩვენეს ნიუ ორკის ახალი წელი და ძალიან შთაბეჭდილების ქვეშ ვიყავი.
10 წლის წინ კომპიუტერი არ მქონდა.
ნანუკა წლის და 3 თვის იყო.
მე დროებით არ ვმუშაობდი.
თათა ჯერ არ იყო გათხოვილი.
მეტი არაფერი მახსოვს.
მაგრამ 10 წლის წინა აშკარად ახალგაზრდა ვიყავი. :)
ვისურვებდი ისევ მაგ ფორმაში ვიყო. თუმცა მონდომების ამბავია :)

ახალი წელი ისედაც გაუგებარ დღესასწაულად მიმაჩნია და უფრო და უფრო ვრწმუნდები მაგაში. ნანუკას და ბუჩას უყვართ და ვეცადე დღესასწაული მომეწყო მართლა, თორემ ეხლა ვზივარ ჩემთვის მარტო სახლში და ვფიქრობ სახლის დალაგება რა ადგილიდან დავიწყო :)
ეს გუშინდელი სალათაა, დიზაინი ამ საიტიდან ავიღე. :

»»  read more

არაყიშვილის ქუჩის წითელლენტიანი ძაღლი

შოპენის ვალსს ვუსმენ
და ღიღინის ხასიათზე ვარ. ყველაფერს რომ ფარდის იქით უყურებ და ოდნავ რომ გკიდია და სიამოვნების ბურუსში რომ ხარ თითქოს.
ეკატოს თოჯინა ვუყიდე. პირველი თოჯინა ეკატოს ცხოვრებაში... მიხარია... აი რა ცოტაა საჭირო რომ იღიღინო და ცხოვრება ლამაზად მოგეჩვენოს და ბედნიერი იყო :)
და დაიკიდო სამსახურში პრობლემები, ვალები, დაღლა.....
ვიტყუები, არ მკიდია...
მაგრამ მაინც მკიდია... სადღაც იქით არის, ფარდის მიღმა... მე კიდევ ყურებში შოპენის ეს მუსიკა ჩამესმის, ვიღიმები და მინდა ვიღიღინო...
მიყვარს შოპენი :)

ადრე ცოტა დეპრესიის მაგვარი პერიოდი მქონდა და ფორუმზე ეს დავწერე:
--------------------------------------------------------
ცოტა ხნის წინ ქალაქმა ფერები დაკარგა..
ან მე დავკარგე ფერადი თვალები...
გავაყოლე რა..... ვიღაცას....
შენ გარეშე არ მინდა არაფრის ყურება თქო.... არ მითქვამს... მაგრამ ვიფიქრე....
მერე მივხვდი რომ მარტო თვალები არა... გულიც გამიყოლებია და მოვიწყინე...
გულს თავი მიყვა და საერთოდ .. უცბად ისე აღმოჩნდა რომ თავი და გული იქით აღმოჩნდა და სამსახური და საქმეები აქეთ.....
დავიშალე...
დავიბენი..
ისე, მძივის მარვცლებივით.... ლამაზია მაინც....
მერე...
დღეს დილით ქუჩაში შავი ძაღლი ვნახე ყელზე წიტელი ლენტით.
შავი... ქუჩის ძაღლი.... ყელზე წითელი ლენტით... მანქანის გვერდზე იდგა "სტაიანშიკივით"...
გულიანად გამეღიმა...
გული მომიტანა ცუგომ .....
თავის წითელ ლენთტთან ერთად....
ფერებთან ერთად....

ვიღიმი

------------------------------------

ხშირად მახსენდება ეს არაყიშვილის ქუჩის წითელლენტიანი ძაღლი :)
რა სასწაულია ცხოვრება რომ ასეთ პატარა დეტალს შეუძლია გაგაღიმოს და სითბო შემოოიტანოს, ცხოვრებას ფერი შეუცვალოს...
გეფერებით.

»»  read more

ლოცვა

ზოგი ამბობს რომ სიტყვა კოსმოსში მიდის და უკან გვიბრუნდება მატერიალური სახით.
სიტყვა, სანამ ითქმება, მანამდე არ აქვს ფორმა, თქმის მერე, აქვს ფორმა, შინაარსი და ძალა...
ნამდვილად ასეა.
ამიტომ განვისჯებით ყველა ჩვენი სიტყვების მიხედვით.
ამ ბოლო დროს განსკაუთრებით ვფრთხილობ როცა რამეს ვამბობ.
და ცნობილი გამოთქმა : არასდროს თქვა არასოდეს, როგორც არასდროს, ისე ვხვდები, რომ მართალია.
ფიქრები არ ესმის ბოროტს. საცდურს ჩვენი საქციელებიდან და სიტყვებიდან გამომდინარე გვაწვდის. ერთადერთი აღსარების დროს რას ვამბობთ, ის არ ესმის.
ამდენი იმიტომ ვისაუბრე, რომ მინდა რამოდენიმე შემთხვევა მოვყვე ლოცვასთან დაკავშირებით, რომელიც ან მე შემემთხვა ან ჩემ გარშემო... :)
- დედაჩემმა როცა ბინა გაყიდა და ჩემი წილი მომცა რომ ბინა მეყიდა. სანამ ბინების შერჩევას დავიწყებდი, ავედი სამებაში, ღვთისმშობლის მსწრაფლშემწ ხატს დაუჯდომელი წავუკითხე და ვთხოვე შემწეოდა სახლის მოძებნაში. იმავე დღეს, უზარმაზარი ბანერი დავინახე გოგებაშვილის ქუჩაზე, სადაც მშენებარე სახლი ეხატა, მივედი იმ ფირმაში და შემთხვევით ”სხვა” ბინის გამყიდველ კონსულტანტს შევეჩეხე, რომელმაც ის ბინა მირჩია, სადაც ეხლა ვცხოვრობ. :)
- 2007 წლის ზაფხულში სამსახურში სიტუაცია ირეოდა მივხვდი და დავიწყე სივიების გაგზავნა სხვადასხვა ადგილზე. ისევ სამებაში ავედი, დაუჯდომელი წავიკითხე და ვთხოვე სამსახურთან დაკავშირებულ პრობლემაში შემწეოდა ღვთისმშობელი. 30 ივლისს მითხრეს რომ 1 აგვისტოდან აღარ ვიმუშავებდი იქ, 3 აგვისტოს, ახალ სამსახურში გამიფორმეს კონტრაქტი :)
- აგვისტოს თვეში სახლში დავიწყე ღვთისმშობლის დაუჯდომლის კითხვა (მსწრაფლშემწე ხატის) და ვთხოვდი, რომ თუ ჩემი გზა ის იყო, რომ ოჯახი მქონოდა, მალე გამეცნო ის პიროვნება ან თუ ვიცნობდი, მალე გარკვეულიყო, ვისთან შევქმნიდი ოჯახს. აგვისტოს 30-ში ბუჩა გავიცანი. :)
- სანამ ეკატერინე გაჩნდებოდა, ბავშვის საწოლი არ გვქონდა ნაშოვნი. მე და ბუჩა მამა გაბრიელს ვეხმარებით და ანტონმარტყოფელის ხატს დავაბრძანებთ ხოლმე ოჯახებში. ერთერთი მორიგი გადაბრძანებისას, ხმამაღლა ვთვქი, აუ, ანტონ მარტყოფელო, ბავშვის საწოლი მინდა-თქო. უბრალოდ, ხმამაღლა ვთვქი. ისე, ახლობელ ადამიანთან რომ დაიჩივლებ. იმავე საღამოს ბუჩას ნათესავმა დაგვირეკა და ჩემების საწოლი დამიბრუნეს და ადგილი არ მაქვს რომ შევინახო, წაიღეთო.
- ჩვენი მრევლია ერთი გოგო. დედამისს უნდოდა რომ მონასტერში წასულიყო და არც კი ფიქრობდა იმაზე, რომ გათხოვდებოდა თავის შვილი. ესეც იყო მონასტერში ცოტა ხანი და რომ ჩამოვიდა, დედამისს უთხრა, არა, დედა, მგონი ეს არ არის ჩემი გზაო. მაშინდედამისმა დაიწყო ლოცვა, რომ მაგის შ[ილს ოჯახი შეექმნა, თუ ეს იყო მისი გზა. ძალიან მოულოდნელად გამოჩნდა ის ადამიანი, ვისაც მაგის შვილი ცოლად გაყვს სულ რაღაც 2-3 თვეში :)
- ჩემ ახლობელს, ვურჩიე, მამაოსგან აეღო კურთხევა და დაუჯდომელი ეკითხა და ეთხოვა ოჯახის შექმნაში შეწეოდა. ძალიან მალე გამოუჩნდა სამსახური საზღვარგარეთ. დარწმუნებული ვარ, იქ გაიცნობს იმ ადამიანს, ვისთანაც ოჯახს შექმნის :)
კიდევ ბევრი მაგალითია, როგორ იქცევა სიტყვა- საქმედ.

ჩემდა სამწუხაროდ, ვეღარ ვლოცულობ. მაგრამ დარწმუნებული ვარ, დროებითია ეს პერიოდი :)

»»  read more