მე და ისინი

სამყარო ორად გაიყო, მე და ისინი ვინც ქუჩაში რომ მივდივარ, ვიტრინის იქით ჩანან. ყველაზე ხშირად ეს გრძნობა ბანკთან გავლისას მიჩნდება. არადა ბანკში არასდროს მიმუშავია. სამუშაო საათებში ქუჩებში საკმაოდ ცოტა ხალხი დადის, პლეხანოვზე მომიწია ერთ დღეს გავლა, ჯერ 1 საათზე მერე 6-ზე, გავოცდი იმხელა სხვაობა იყო ხალხის რაოდენობაში.
ხო, იმას ვამბობდი რომ ორად გაიყო სამყარო, ”მომუშავე” და ”უმუშევრად”, უფრო სწორედ გაყოფილი აქამდეც იყო, უბრალოდ მე ვიყავი პირველ კატეგორიაში, ეხლა კიდევ, ჩემდა სამწუხაროდ, მეორე კატეგორიაში აღმოვჩნდი.
არადა ვინც მიცნობს, სულ ვამბობდი ბოლო პერიოდი, რა ჯობია როცა საშუალება გაქვს, ზიხარ სახლში ბავშვებთან, რამე პატარა საქმს აკეთებ შენი ჭიის გასახარებლად და არ ფიქრობ მატერიუალურ მხარეზე. აააააა... მეორედ ასეთ რამეს თუ ვიტყვი, პირდაპირ შეგიძლიათ ასათიანზე გამამწესოთ... ააა-რააა.
არადა ბავშვებმა სრულად შეიგრძნეს რა არის დედა. მეც მსიამოვნებს შვილებთან ყოფნა. მაგრამ რაღაც მაინც ვერ ვარ. არც სახლის საქმეებს ვაკეთებ, ბევრად უფრო მობილიზებული ვიყავი, როცა ვმუშაობდი, დილით ადრე ვდგებოდი, საჭმელი, სახლი, თავის მიხედვა, სამსახური... საათივით მქონდა აწყობილი. ეხლა მკიდია ყველაფერი. საჭმლის გაკეთებაც კი მეზარება, არადა საჭმელების კეთება ერთერთი საყვარელი საქმიანობაა. ეხლა ვხვდები რას ნიშნავს, ჟიზნ პრახოდიტ მიმა (დამეზარა რუსულზე გადართვა).
დღეს ერთ ადგილზე ვიყავი, ძალიან მოვიხიბლე იმით, რაც უნდა მეკეთებინა და იმითიც, რაც ორგანიზაციას უნდა ეკეთებინა, მაგრამ ხელფასი ვერ იყო მინიმუმის მინიმუმიც კი... გული მწყდება უარი რომ უნდა ვუთხრა.
ეხლა მივხვდი როგორ გამაზარმაცა არასამთავრობომ. მაინც მდორე სამუშაო იყო, მიუხედავად იმისა რომ საქმე ბევრი მქონდა, რაღაც აკლდა ჩემ ძველ სამსახურს, მეც მოშვებული ვიყავი ძალიან. აი ამ პოსტში ვწერდი კიდეც, რაღაცნაირად დავიძინე თითქოს. არადა ადრინდელი ხატია რომ მახსენდება, მშურს კიდეც.
იმედია გამოჩნდება ისეთი სამსახური სადაც ჩემ პოტენციალის ნაწილს მაინც გამოვიყენებ, მე ხომ ვიცი რა შემიძლია :)

»»  read more

"გაგიმარჯოს"

2 დღეა დავაფიქსირე რომ კაცები გამარჯობის ნაცვლად გაგიმარჯოს მეუბნებიან.

ვინც რაჭაში ნამყოფია, იმას ეცოდინება რას ნიშნავს 'სანახშო', ეს არის სოფლის ცენტრი, მთავარი წყარო, ხალხის მთავარი შეკრების ადგილი. ჩვენი სახლი ძალიან ახლოსაა სანახშოსთან და ხშირად გავდივარ წყლის მოსატანად. ყოველ გასვლაზე უნდა მივესალმო ბირჟაზე მსხდომ კაცებს, ასეთი წესი ყოფილა სოფელში, იცნობ თუ არა, უნდა მიესალმო. მე ხანდახან ვესალმები, ხანდახან მავიწყდება, და აი დღეს დავაფიქსირე, რომ თუ მავიწყდება, კაცები იქით მესალმებიან, ოღონდ გამარჯობის ნაცვლად გაგიმარჯოს ამბობენ. ანუ ამაშიც კი დევს ის, რომ მამაკაცი ქალზე მაღლა დგას და პირველი ქალი უნდა მიესალმოს.

რაც ჭკუაში ჩავვარდი, სულ ვამბობდი, მთის კაცს ცოლად არ გავყვები თქო. აი, როგორ ცხოვრობენ ქალები რაჭაში:

დილით 6-ის მერე უნდა ადგე, მოწველო საქონელი და გაუშვა საძოვარზე, წყალი მოიტანო, რძე გაატარო, თუ საჭიროა, ყველი ამოიყვანო, ქმარ-შვილს საუზმე მოუმზადო, გაისტუმრო სათიბ-სახვეტში, მთელი დღე სახლის საქმეები, საჭმელი, საღამოს კაცი რომ დაბრუნდება, ფეხები დაბანო, აჭამო, საქონელს გააკითხო, მოწველო, ჭურჭელი გარეცხო და დაწვე. ქმარი კიდევ კარგ შემთხვევაში სათიბ-სახვეტშია, ცუდ შემთხვევაში, სადმე სვამს.

ხო, დღესაც კი სუფრაზე კაცები და ქალები ერთად არ სხდებიან.

ესეც თქვენი 21-ე საუკუნე, და გენდერული თანასწორობა :)

»»  read more

Letter from the past

[ No Subject ] Saturday, May 19, 2001 4:33 AM

Khatia....

I am still at the bookstore, you and Eka have just
left. (I was sitting at one of the tables as you
walked by but you didn't see me.)

I am, as I always am after being with or talking to
you, sad and happy and elated and depressed
and....confused. (It's maybe a good thing I am leaving
this country; you're too dangerous to my mental
health!)...happy to have spent a little time with you,
sad to have it end; elated by your spirit and beauty,
depressed that I can only glimpse it from afar and
fleetingly.

I know it's silly, I know I am being silly, but......
and I know I am 100 years older than you and that you
are married (sort of) and that I am married (sort of)
but....

I love your wit and humor, I love your smile, I love
your expressiveness, I love your fearlessness, I love
the way you mother Nanuka, I love your creativity and
open, inquiring mind.....you are one incredible,
wonderful woman. And you ain't bad to look at either!

So forgive me please my foolish ramblings, and if you
are ever in the market for a short, fat old American
who thinks you're the best, be sure to look me up.

I'll miss you.

---------
დღეს ეს ადამიანი არ არის ცოცხალი.
ეს წერილი შენახული მაქვს.
ხანდახან ვკითულობ ხოლმე და მეღიმება.

გარდაცვალებამდე 1 კვირით ადრე წერილი მოიწერა, მე როგორც ყოველთვის, ვერ მივწერე დროზე პასუხი.
როცა მივწერე, აღარ მიპასუხა, მეგონა პრობლემა მოაგვარა უკვე.
ცოტა ხანში გავიგე რომ გარდაიცვალა.
დასაფლავებაზე ვერ მივედი. დრო არ მქონდა.
მგონი წლისთავი უნდა იყოს ეხლა...

მიხარია, რომ ოდესღაც ძალიან კარგმა ადამიანმა ეს სიტყვები მითხრა :)

»»  read more

მარტყოფის დედათა მონასტერი

აუ, ეხლა დიდი სიამოვნებით გავიდოდი ქალაქგარეთ, მარტყოფში დედებთან.
იქაურ იასამნებს წამოვიღებდი, დავისვენებდი, ჩაის დამალევინებდნენ მურაბით.
ბევრ სითბოს მომცემდნენ, ღვთისშმობლის ხატს მოვილოცავდი და ბედნიერი უკან წამოვიდოდი.
ძალიან მიყვარს მარტყოფი ამ დროს, უწმინდესის გაშენებული ბაღი ყოფილა.
დიდი ფოთლები, მზის სხვი, ლამაზი ჩრდილები.
ეზოში დიდი ქვის მაგიდა.
ზაფხულში გრაფინიდან კამპოტით გვიმასპინძლდებიან.
სულ მუდამ მომღიმარე დედა ქეთევანი, წყნარი ჩუმი დედა მელანია, რომელიც თვალებიდან უზომო ბევრ სიხარულს და სიყვარულს აფრქვევს და სახე უნათებს. დედა მაკრინე, უხერხულად ვგრძნობ ხოლმე რატომღაც თავს მის გვერდით, ვერ ვხსნი რატომ. თუმცა ძალიან მიყვარს და ალბათ ვუყვარვარ. მკაცრია ძალიან, მამა ანდრიას დაა, აი იმ ანდრიასი, კომანში რომ მოკლეს აფხაზებმა თუ რუსებმა.
ეს არის ის ერთი რგოლი, რის გამოც მიხარია ცხოვრება :)
მომაკლდა ძალიან ეს ურთიერთობები.
ძალიან ჩავეფლე ყოფაცხოვრებაში...
დროებითია :)

»»  read more

ყველაფერზე ერთად

მილიონი თემაა, რაზეც მინდა დავწერო.
სამსახურში გუშინ მამისმკვლელი რეპორტი დავამთავრეთ და გავაგზავნეთ, როგორც იქნა და ცოტა თავისუფალი დრო გამოჩნდა :)
ვინსენტი გავისტუმრეთ, ეს სურათიც მგონი მაგ დღეს არის გადაღებული, შორენამ გამომიგზავნა და მომწონს ჩემი თავი ძალიან მანდ.
წასვლამდე 2 დღით ადრე სალომე და მაგი დავპატიჟე სახლში პიცაზე, ძალიან მოეწონათ, პრეგოზე გემრიელი პიცაააო, გავიბადრე :D
ძალიან საყვარელია და ჭკუაზე არ ვარ ისე მიხარია სალომეს და მაგის ამბები. იმედია ყველაფერი კარგად იქნება :)


კიდევ ის, რომ ბუჩამ ვარჯიშზე ფეხი იტკინა 3 კვირის წინ, რაღაც ტყუპი კუნთი აქვს დაზანებული და ჰემატომა შიგნით :( ყოველ დღე დამყავს ელექტრო ფორეზზე და რაღაცაზე კიდევ დღეში ორჯერ ბალნეოლოგიურში.
სულ ვაშაყირებ შენნაირი მძღოლი არავის ყავს, ფული უნდა აგახიო თქო.... :D

ეკატერინეს დიდი კბილები ამოეჭრა - ერთი გუშინწინ, ერთიც დღეს დილით. დიდი დრანცაა უკვე :)
უჰ, ვიდეო გადავუღე 2 კვირის წინ, კიკის იუბილეზე ვიყავით და იჯდა პიანინოსთნა, თან უკრავდა, თან მღეროდა :)

2 ახალი ინტერნი გვყავს, ფორესტი და ჯერემი. იმათზე ხვალ დავწერ და საერთოდ სამსახურზე ხვალ ვიჭორავებ.
გავედი, ფორესტის დაბადების დღეა და უნდა დავლიოთ :)
შეხვედრამდე

»»  read more